WYMIARY... WIBRACJE oraz CZĘSTOTLIWOŚCI DRGAŃ ETERU

Nie ma „wyższych” lub „niższych” wymiarów, choć potocznie wiele osób tak mówi i pisze. Są przestrzenie o większej albo mniejszej liczbie wymiarów.  Są przestrzenie bardziej lub mniej „zagęszczone” wymiarowo. Przestrzenie zróżnicowane wymiarowo – gdy jest ich więcej lub mniej - mogą na danym obszarze występować jednocześnie. Przestrzeń o większej liczbie wymiarów może swobodnie przenikać przestrzeń o mniejszej liczbie wymiarów.

DLACZEGO PRZESTRZEŃ ROZWARSTWIA SIĘ NA PRZESTRZENIE RÓŻNOWYMIAROWE?

To, w jakiej przestrzeni „znajdujemy siebie”, zależy od przywiązania do Praw rządzonych daną przestrzenią wymiarową i naszej świadomości. I tak, gdy utożsamiamy swoje istnienie z przestrzenią trójwymiarową – 3D, przestrzeń czterowymiarowa (lub więcej) przenika naszą 3D, ale często nie jesteśmy tego świadomi. Gdy utożsamimy swoje istnienie z przestrzenią 4D lub 5D, mamy możliwość zacząć w nich „funkcjonować”, bo istniejemy w nich nieświadomie zawsze. Jesteśmy poniekąd zanurzeni w wyższych wymiarach, które również nas wypełniają.

Analogicznie są wyższe lub niższe amplitudy drgań, które opisują zakres większej lub mniejszej przestrzeni tego drgania (oscylacji). Ale nie świadczą jednoznacznie o wyższej lub niższej częstotliwości, ponieważ fala stała o większym zakresie drgań może składać się z fal składowych o mniejszym zakresie drgań w przeciwieństwie do fali stałej o mniejszym zakresie drgań, ale o większym lub bardziej zróżnicowanym zakresie drgań jej fal składowych.

Mówi się potocznie o wyższej lub niższej częstotliwości drgań, ale wówczas wyższe częstotliwości drgań są związane z mniejszymi amplitudami i krótszą długością fali względem jakichś wyższych amplitud czy zróżnicowanej długości fali.

Fotony są cząstko-falami ETERU i mają naturę oscylacyjną - „korpuskularno-falową”. I to fotony (cząstki energetyczne ETERU) mają takie właściwości, które łączą w JEDNĄ WIELOWYMIAROWĄ PRZESTRZEŃ wszystkie przestrzenie różno-wymiarowe. Jednak w przestrzeniach o zróżnicowanych wymiarach fotony (ETER) przejawiają inne właściwości.

Z ENERGII MATERIA

Fotony jako oscylatory drgają w bardzo zróżnicowanych częstotliwościach drgań na danym obszarze przestrzennym. Częstotliwości drgań zależą od ilości fotonów upakowanych w danym obszarze: im większa gęstość, tym coraz częstsze drgania na coraz mniejszych obszarach przestrzennych. Kiedy fotony „grzęzną” w przestrzeni, a ich ruch oscylacyjny jest ograniczony do pewnego minimum, wtedy z energii powstaje materia. I tak tworzą się atomy.

W przestrzeni o zmiennej gęstości i zmiennej częstotliwości, którą wypełniają fotony, występuje całe bogactwo różnorodności, zmienności oraz „stałości” drgań fotonów i fotonowych fal. Takie są właściwości fotonów (cząstek energetycznych ETERU).

PRZESTRZEŃ  O ZMIENNEJ- ZRÓŻNICOWANEJ GĘSTOŚCI ENERGII,

W takiej przestrzeni zmienna częstotliwość zależna jest od pewnych właściwości fotonów (ETERU).

Kiedy dokonywana jest obserwacja, która zakłada, że fotony mają zmienną częstotliwość, ta może wynikać z kilku powodów. Na przykład:

A) zmiennej amplitudy przy zachowaniu stałej długości fali fotonów i stałego okresu drgań

B) zmiennej amplitudy zależnej tylko od stałego okresu drgań

C) stałej amplitudy przy zachowaniu zmiennej długości fali i zmiennego okresu drgań

D) stałej amplitudy przy tylko zachowaniu zmiennej długości fali

To zróżnicowanie wynika stąd, czy przy dokonywanej obserwacji uwzględniona jest zmiana gęstości (energii) fotonów w danej przestrzeni (na danym obszarze) – A i C czy ta zmiana jest nieistotna przy dokonywanej obserwacji – B i D..

Przykład:

Fotony, gdy mają ogromne zagęszczenie, mogą tworzyć atomy, które są zdecydowanie bardziej stabilne przestrzennie (z powodu gęstości upakowania na małym obszarze przestrzeni) niż fotony postrzegane jako światło widzialne (także z powodu mniejszej gęstości upakowania na danym obszarze). Dlatego przy obserwacji przechodzenia światła przez pryzmat, nie zastanawiamy się raczej, jaki wpływ ma ta wiązka światła na pryzmat, a zazwyczaj interesuje nas przyczyna rozczepienia wiązki światła białego na spektrum barwne. Nie zastanawiamy się wówczas nad prędkością rozchodzenia się fal fotonowych w pryzmacie. Ale możemy zainteresować się zmianami prędkości rozchodzenia się fal rozszczepionej wiązki czy zmianami częstotliwości.

Zmienna częstotliwość przy stałej amplitudzie i zmiennej długości fali zależna jest od zmiennego OKRESU czasu przypadającego na jedno drgnięcie fotonu. Okres w tym przypadku ulega zmianie, ponieważ zmienia się gęstość upakowania fotonów składowych współtworzących falę stojącą. Czyli zmienia się prędkość (energia) oscylacji tych fotonów.

Percepcja „świata materii” nazywanego także „światem fizyki” jest uwarunkowana ograniczeniem prędkości światła do „c” (ok.300 000km/s) uznanej za nieprzekraczalną „stałą”. Fotony jako oscylatory (pulsujące bańki energetyczne) mają w tym przypadku ograniczony promień oscylacji do 300 000 km. Ale to ograniczenie wprowadza nasza percepcja zależna od przekonań (idei, założeń).

PRZESTRZEŃ o STAŁEJ GĘSTOŚCI

W tej przestrzeni stała częstotliwość również wynika z  pewnych właściwości fotonów (ETERU).

Potocznie stała częstotliwość rozumiana jest jako wypadkowa stałej amplitudy i stałego czasu lub zmiennej częstotliwości i zmiennego czasu (okresu) drgań. Tu też mamy kilka możliwości zaobserwowania zależności stałej częstotliwości od:

A) zmiennej amplitudy drgań przy zachowaniu stałego czasu (okresu) drgań i zmiennej prędkości

B) zmiennej amplitudy drgań przy zachowaniu zmiennego czasu (okresu) drgań i stałej prędkości

C) zmiennej amplitudy drgań przy zachowaniu zmiennego czasu (okresu) drgań i zmiennej prędkości

D) stałej amplitudy drgań przy zachowaniu zmiennego czasu (okresu) drgań i zmiennej prędkości

W tym przypadku uwzględniona jest także zmiana prędkości oscylacji (energii) fotonów  współtworzących daną „stałą” fale.

Kiedy na przykład dokonywana jest obserwacja, która zakłada, że fotony mają stałą częstotliwość, to stała częstotliwość może być zależna od wprost proporcjonalnych zmian amplitudy i długości fali fotonów oraz zmian czasu oscylacji, co jest związane ze zmianami energii fal składowych takiej fali „stałej”.

Jeżeli przyjmiemy, że fotony jako oscylatory mają ograniczony promień pulsacji przestrzennej do ok. 300 000 km oraz, że każdy foton ma stałą energię c², będziemy dokonywać obserwacji innego sposobu działania (właściwości) fotonów niż wówczas, kiedy przyjmiemy, że zakres oddziaływania fotonów jako oscylatorów może przekraczać promień związany ze stałą wartością „c” czyli swobodnie może przekraczać wielkość ok.300 000 km. Możemy także przyjąć, że te oscylatory mogą oscylować bez ograniczania czasu ich pulsacji wynikającego ze stałej wartości „c” czyli 1.sekundy. Dopiero wówczas nastąpi możliwość choćby teoretycznego badania różnych właściwości fotonów (ETERU).

Teraz możemy zrozumieć, dlaczego przestrzenie o większej ilości wymiarów mogą przenikać przestrzenie o mniejszej ilości wymiarów. Dzieje się tak, ponieważ w przestrzeniach o mniejszej ilości wymiarów działa energia o mniej zróżnicowanych częstotliwościach niż w przestrzeniach o większej ilości wymiarów. W przestrzeniach o większej ilości wymiarów działa energia o dużo większym zakresie – dużo większym zróżnicowaniu częstotliwości drgań niż w przestrzeniach o mniejszej ilości wymiarów.

Stąd potoczne mówienie czy pisanie, że „wyższe wymiary” charakteryzują się „wyższymi wibracjami lub „wyższymi częstotliwościami” jest po prostu dużym uproszczeniem spowodowanym brakiem zrozumienia pojęć wielowymiarowości i częstotliwości drgań (oscylacji, wibracji) fotonów – cząstko-fal energii (ETERU).

Eter to przestrzeń energii - Pole Świadomości, w którym Umysł przejawia się w taki sposób, jak energia przejawiająca się jako obserwowane fale energii. Z nich, w Polu Świadomości powstaje także materia.